Dzieci potrafią rysować zanim nauczą się pisać. Ekspresja artystyczna jest jednocześnie naturalną potrzebą dziecka i koniecznością zapewniającą mu pełny rozwój. Celem zabaw artystycznych z dziećmi jest pobudzanie ich aktywności artystycznej i rozwijanie zdolności manualnych.. Aktywność artystyczna jest zarówno przejawem twórczości jak i sposobem na rozbudzanie i wzmacnianie postaw i uzdolnień twórczych. Dziecko wypowiada się artystycznie w sposób charakterystyczny dla jego poziomu rozwojowego, uczy się niezależności myślenia i wyrażania swoich emocji i uczuć środkami, jakimi dysponuje. Ekspresja artystyczna będąc ważnym doświadczeniem osobistym przyczynia się do rozwoju indywidualności. Każde zburzenie sferze emocji i ich ekspresji wiąże się z barakiem wiary we własne siły i niską samooceną.
Odpowiednia stymulacja ekspresji twórczej dzieci może służyć jako środek zapobiegawczy takim zaburzeniom. Nie ważna jest ocena dzieła, czyli rezultatu procesu twórczego a sam proces twórczy, związane z nim doznania i doświadczenia. Jeśli twórca dostrzeże w swoim dziele jakąś wartość nie koniecznie musi ją dostrzec odbiorca jego dzieła. Nawet małe dziecko gryzmolące kredką przedziwne kształty jest bardzo zadowolone z własnego aktu twórczości. Akceptacja przez najbliższe otocznie tej twórczości sprawia, że dziecko nabiera wiary we własne siły, co sprzyja w kolejnych latach dojrzewania dziecka bardziej zaawansowanej twórczości artystycznej. Nie tylko małe dzieci potrzebują uznania dla walnych działań twórczych. Potrzebę tę odczuwają również dzieci starsze i dorośli. Przez pryzmat sztuki człowiek uczy się spostrzegania, doznawania, odczuwania rzeczywistości, a także pojmowania istoty i celu życia ludzkiego. Dzięki sztuce, uprawianej i przeżywanej, następuje pełniejsze formowanie osobowości. Sztuka pozwala na zobaczenie świata w sposób inny niż potoczny. Pojęcie ekspresji twórczej implikuje swobodę działania – twórca w tym, co robi jest wolny. Surowy autorytet czy też konieczność podporządkowania się innym tłumi ekspresję twórczą, dlatego też konieczne jest uznanie przez najbliższe otoczenie dziecka poznawczej odmienności dziecka, zgodnej z jego etapem rozwoju.
Miejsce pracy dla dziecka
Piałam już o tym, że dzieci w ferworze zmagań artystycznych nie radzą sobie z zachowaniem czystości podczas malowania, lepienia, czy wycinania. Często zdarza im się pomalować siebie i wszystko dookoła, wyłącznie z własnymi włosami i psim grzbietem, wyciąć przypadkiem kawałek serwetki a nawet firany, czy przykleić plastelinę do kociego ogona. Warto więc zapewnić im takie warunki do artystycznych zmagań żeby niczego nie zniszczyły – uwagi rodziców na temat bałaganu i wyrządzonych szkód zniechęcają dzieci do własnej twórczości a my nie powinniśmy im w niej przeszkadzać a wręcz powinniśmy do niej zachęcać. Dziecko niekoniecznie podczas prac plastycznych musi siedzieć przy stoliku. Dobrym miejscem jest podłoga.
Sama też lubię wiele rzeczy robić siedząc na podłodze, bo mam wtedy nie dużą przestrzeń nieograniczoną blatem stołu i mogę mieć koło siebie dużo różności, które mogą się przydać. Zdarza mi się też pomalować coś przy okazji co nie powinno być pomalowane. Dla małych dzieci na podłodze rozłożyć podwójnie złożoną folię malarską, folia musi być gruba żeby dziecko jest przypadkowo nie rozerwało i powinna mieć po złożeniu około 2 m kwadratowych, zamiast folii można używać w tym celu gruby obrus z ceraty. Dzieci ubrać tak, żeby nie szkoda była nam ewentualnie wyrzucić ich ubranek, kiedy nie uda nam się ich doprać – można przeznaczać je na odzież roboczą do następnych prac artystycznych. Jeśli chcemy żeby dziecko siedziało przy stole należy wybrać stół w kuchni – z kafelek szybciej zmyjemy farby czy zedrzemy reszki plasteliny czy kleju niż z dywanu, stół zabezpieczyć na całej powierzchni folią malarską lub ceratowym obrusem.
