Shibori to japońska sztuka ozdabiania tkanin przez farbowanie. Słowo „shibori” nie ma odpowiednika w innym języku. Pochodzi ono od japońskiego czasownika wyciskać, ściskać. Sztuka shibori rozwijała się w Japonii dwoma oddzielnymi nurtami: jako metody zdobienia jedwabiu stosowanego do produkcji kimon dla arystokracji oraz jako sztuka ludowa, różniąca się w zależności od regionu jej uprawiania. Dla arystokratów chodzenie w ubraniach uszytych z materiału ozdobionego techniką shibori było szczytem elegancji. Dla niezamożnych było przedłużeniem żywotności wyblakłych ubrań. W shibori tkanina przed samym procesem farbowania kształtowana jest przez składanie, oplatanie, zszywanie i wiązanie. Szczególną cechą shibori są miękkie, rozmyte krawędzie wzoru. Efekt ten jest zupełnie inny od ostrych krawędzi uzyskiwanych przy użyciu szablonu. Jest blisko pięćdziesiąt technik shibori. Niektóre z nich używane są w tie-dye - modnej w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych ubiegłego wieku hipisowskiej sztuce farbowania tkanin. Różne techniki shibori mogą być używane w połączeniu ze sobą, aby osiągnąć jeszcze bardziej wymyślne efekty. Tradycyjna Shibori wymaga użycia nici do wiązania. Wzór zależy od tego jak tkanina jest złożona, jak mocno jest związana i gdzie jest związana. Shibori można stosować do farbowania tkanin, t-shirtów, sukienek, spódnic, spodni, paero, poszewek na pościel, prześcieradeł, ręczników plażowych, zasłon, narzut itp. Kiedyś niektóre z klasycznych technik shibori opiszę. Dziś wersja dla niecierpliwych. Zamiast nici przydadzą się gumki recepturki. Tak farbowało się koszulki i spódnice za czasów PRLu by oprzeć się wszechobecnej szarzyźnie. Byli tacy, co nieźle zarabiali farbując hurtowo w poczciwych pralkach Franiach czy Światowidach koszulki gimnastyczne oraz spódnice i szale uszyte z tetry na pieluchy. Ponieważ nie było łatwo o farby do tkanin często farbowało się w jodynie, gencjanie czy nadmanganianie potasu. Z gumkami recepturkami też był problem, więc cięło się dętki do rowerów. Ceny takich ciuszków były porównywalne z cenami zachodniej odzieży na bazarach. Ówczesne władze niezbyt przychylnie patrzyły na tak wystrojoną młodzież, ponieważ był to charakterystyczny styl ubierania się amerykańskich hippisów tie-dye. (Oczywiście amerykańskie hippiski nie paradowały w spódnicach i szalach z tetry :)

Potrzebne: t-shirt czy coś innego, co chcemy odmienić, farba do farbowania tkanin. miska, gumki recepturki lub pocięta na małe kawałki dętka od roweru lub stare frotki czy inne gumki do włosów, rękawiczki gumowe; wersja PRL: gencjana lub nadmanganian potasu lub jodyna

Wykonanie:

5. przewrócić T-shirt na drugą stronę i zrobić kolejne supły