Pierwsza odsłona historii tarnogórskiej hałdy rozpoczęła się w roku 1840, gdy potężna, działająca już od kilkudziesięciu lat kopalnia Fryderyk otworzyła tutaj płuczkę. Kopalnia – słynąca z pierwszej na kontynencie maszyny parowej do odwadniania podziemnych wyrobisk – prowadziła swe prace nie tylko w rejonie Tarnowskich Gór – posiadała swoje zakłady także w Stolarzowicach i Miechowicach. Płuczka stanowiła potężny zakład przeróbczy: wpierw sortowano dostarczony wozami materiał, później – rozbijano go przy pomocy młotów na drobne kawałki. Następnie tak przygotowany materiał umieszczano w ogromnych zbiornikach z wodą. Ponieważ galman czy galena są cięższe niż drobiny dolomitowej skały w której się znajdują, po wielokrotnym płukaniu można było oddzielić cenny surowiec od odpadów. Odpady zaś gromadzono na hałdzie popłuczkowej.
