Zaabsorbowały mnie relacje damsko - męskie, namacalne ze swoimi czułostkami i lukrowanymi deklaracjami oraz obezwładniające ze swoimi śmiałymi, wręcz bezczelnymi cięciami. Słowo żyletka stała się substytutem stosunków, otwartego i prawdziwego dyskursu międzyludzkiego. Choroba tego dyskursu objawia się nam poprzez analizę prawidłowości i wypaczeń emocjonalnych, poszukiwań bezpiecznej enklawy, przy jednoczesnym konsumowaniu kodów, które określają nasz styl bycia i życia.

Formalnie proste obrazy nie są przeze mnie kreowane, lecz jedynie odtwarzane. Zmultiplikowalam pewne oczywistości, sięgnęłam do własnych przeżyć, marzeń, czasem koszmarów i przetransponowałam je na grunt publiczny. Pod płaszczem wizualnych komunałów snuję opowiadania o złożoności naszej ludzkiej natury, dotykając problematyki genderu, postrzegania kobiecości i męskości. Rzeczywistość moich prac to kraina walki o dominację, pełna banalizacji i wulgaryzmów, lecz nie pozbawiona wzruszeń i tajemnic. Jesteśmy więc obserwatorami historii przesyconych symboliką, dzięki którym przechodzimy przez "katharsis", aby dać upust głęboko skrywanym urazom i popędom, bo przecież w "prawdziwym" życiu szukamy kanałów ujścia napięcia oraz zachwytów reglamentując przyjemności. Jesteśmy obserwatorami, którzy utożsamiają się z aktywistami, nie dostrzegając przy tym jednak, że lustrują nas sami aktywiści. To próba odpowiedzi na pytanie co jest jawą, a co delirium podświadomości. Następuje polaryzacja rzeczywistości i symulakru. To przystanek i metaforyczna zaduma nad światem dosłowności. To liryczne opowieści o samotności i różnych formach miłosnych obsesji.

Ukończyła Ogólnokształcące Liceum Sztuk Plastycznych w Zabrzu - Kończycach z dyplomem z wystawiennictwa. Obecnie jest studentką V roku grafiki w Instytucie Sztuki Uniwersytetu Śląskiego.
Wyraża siebie poprzez grafikę, malarstwo i fotografię, fascynuje się rzeźbą. Prezentowana wirtualna wystawa kolaży cyfrowych, powstała w oparciu o materiały fotograficzne, rysunkowe i malarskie.