Cykl obrzędów wielkanocnych, sprawowanych w kolejne dni Wielkiego Tygodnia, rozpoczynał się w Niedzielę Palmową (nazywaną też kwietną lub wierzbową) święceniem „palm”, sporządzonych z gałązek leszczyny, obdarzonej według wierzeń nadprzyrodzoną mocą życiodajną, w które wplatano rośliny wodne, najczęściej wierzbę i trzcinę, reprezentujące siły rozwoju i wzrostu oraz rośliny wiecznie zielone, symbolizujące ciągłość odradzającego się życia, a całość ozdabiano papierowymi kwiatami i kolorowymi wstążkami, wyrażającymi pełnię rozkwitu sił witalnych.
