Herb Tarnowskich Gór

Herb Tarnowskich Gór

Można przyjąć, że w miastach takich jak Tarnowskie Góry herby pojawiły się wraz z rozwojem administracji. Potrzebne były bowiem charakterystyczne wizerunki symbolizujące władze miejską (lub inną), które umieszczano na pieczęciach potwierdzających prawdziwość dokumentu.

Herb Tarnowskich Gór


Tarnogórski Urząd Górniczy otrzymał swój herb nadaniem księcia Jana Opolskiego w 1529 roku. Znak podzielony jest poziomo na dwie części z których górna przedstawia skrzydło orła, a dolna – górnicze narzędzia: pyrlik i żelazko. Symbolizuje on więc – zgodnie ze wszystkimi prawidłami heraldyki – górniczy charakter urzędu (narzędzia górnicze); ponieważ zaś Tarnowskie Góry podległe były księciu Janowi Opolskiemu, w herbie znalazł się motyw orła piastowskiego. Skrzydło orła na herbie miało barwę złotą na niebieskim tle, żelazko i pyrlik także są złote, ale na tle czerwonym.

Kiedy Tarnowskie Góry dostały się w 1534 roku pod panowanie brandenburskie, władca państwa bytomskiego, margrabia Jerzy Fryderyk w 1562 roku nadał herb miastu. Jak pisze przedwojenny tarnogórski kronikarz Jan Nowak, w herbie umieszczono: „W lewej połowie tarczy pół czarnego (śląskiego) orła na białem (srebrnem) tle z dziobem i udami żółtemi (złotemi); druga połowa tarczy przedzielona na dwie części, z których górna część mieści złote (żółte) skrzydło orła w czarnem polu, a dolna dwa młotki na krzyż zlożone.”



W całej historii miasto skłaniano się kolejno ku jednemu lub drugiemu z wzorów bo model piastowski z czasem zaczęto utożsamiać z całym miastem; o zmianach decydowały względy polityczne: herb był więc albo piastowski, albo brandenburski. Podobne zjawisko wystąpiło i w czasach nam bliższych. Do 1950 roku używano trójdzielnego herbu brandenburskiego, później zastąpił go piastowski, dwudzielny.

7 sierpnia 2002 roku historia zatoczyła kolejne koło. W 440 rocznicę nadania miastu herbu przez księcia Jerzego Fryderyka von Ansbach, uchwałą Rady Miejskiej nr XLIX/533/2002 przywrócono wersję brandenburską. Uchwała Rady była jednomyślna.