Otwarcie turystycznej kopalni w dawnych wyrobiskach planowano praktycznie od momentu, gdy w rejonie miasta zakończyło się wydobycie czyli od 1912 roku. Wpierw były to plany niemieckich inżynierów, później grupę inicjatywną powołał międzywojenny tarnogórski magistrat. Udało się jednak dopiero Stowarzyszeniu Miłośników Ziemi Tarnogórskiej, które we wrześniu 1957 roku oddało do użytku podziemną trasę wodną – Sztolnię Czarnego Pstrąga, zaś w 1976 – Kopalnię Zabytkową. Do zwiedzania w kopalni wybrano taki fragment, który najpełniej obrazuje ich urok a zarazem ciężkie warunki pracy dawnych górników – gwarków. Wytypowanym odcinkiem została trasa między szybami „Anioł” – „Żmija” – „Szczęść Boże”. W taki sposób powstało muzeum do którego dostać można się górniczą windą pod obowiązkowym warunkiem posiadania na głowie kasku.
