„Doły Piekarskie” to malowniczy fragment krajobrazu naturalnego o powierzchni około 27 hektarów ze stanowiskami roślin chronionych i oczkiem wodnym, leśnymi labiryntami, wąwozami, dolinkami i pagórkami. Gwałtowne różnice poziomów dochodzą tam do kilkunastu metrów, a w wielu miejscach czujemy się dokładnie tak jak w górach. Pierwotnie tereny obecnych „Dołów Piekarskich” zajmowały pola orne. Kiedy powstała kopalnia, teren rozcięty został w kilka wachlarzowato uformowanych dolinek, do których w celu wywożenia urobku została doprowadzona kolejka wąskotorowa. Po zamknięciu kopalni tereny pokopalniane przez długie lata porośnięte były jedynie skąpą roślinnością. Pod koniec wojny na wzniesieniach powstał fragment niemieckiej linii obrony B-2 biegnącej od Siewierza do Miedar, na który składały się żelbetonowe stanowiska ogniowe w kształcie walca potocznie nazywane kochbunkrami.
